"Yağmurlu bir günde sığınmak için girdiğimiz satranç derneğinde tanıştım Nuri Hoca ile. Babamla satranç oynarken hemen yanımıza geldi ve kendini tanıttı. O güne kadar babamla ara sıra oynadığımız sıradan bir oyun olan satranç, Nuri Hoca sayesinde gözümde bambaşka bir şekil almaya başladı.O gün bana notasyonu öğretti ve yanında taşıdığı bir dergiden oyunlar gösterdi... Sonra sık sık buluşup birlikte çalıştık.İleri düzeyde bir antrenör değildi elbette ama bana satrancın alfabesini öğretti, satrancı sevdirdi, turnuvalara katılmam için teşvik etti. İlk Türkiye bayanlar şampiyonasına katıldığımda kendisi yanımdaydı. Onbeş yaşındaydım , kendisi 70 yaşındaydı. İlerlemiş yaşına rağmen hiçbir zaman yaşlı olduğunu kabul etmezdi. İnsanlarla tanışıp kendisine yaşı sorulduğunda grubun en gencine yaşını sorar , o ne derse o da aynı yaşta olduğunu söylerdi.Biz tanıştığımızda kendisi de 15 yaşındaydı.Hatırladığım bir anım şöyle: Bahsettiğim bayanlar turnuvasında bir gün, bir grupla adalara gittik. Fayton kiralandı, herkes doluştu ancak biraz sıkışık oturmuştuk faytonda. Nuri Hoca faytonu durdurdu ve en genciniz benim.Siz gidin ben koşacağım diye indi faytondan. Ve koşmaya başladı. Sonra biz gençler de indik, faytonda bir oyuncunun anne babası kaldı sadece. O gün Büyükada'da bayağı bir koştuk faytonun arkasından... Derneğin merdivenlerinden çıkarken de herkesin önüne geçip hızlı hızlı çıkar, ben sizden gencim derdi. Öğrencilerine arkadaşım diye hitap ederdi. Nuri Hoca Mudanya'da babadan kalma evini satranç derneği haline getirdi ve pek çok çocuk yetiştirdi. Kulüp olarak 2. lige takım çıkarttı. Hiçbir karşılık beklemeden çoğu zaman gerekli masrafları cebinden karşılayarak yaptı bunları. Onu mutlu eden, öğrencileriyle geçirdiği keyifli saatler ve onların başarılarıyla gururlanmak olurdu. Bugün Mudanya'da pek çok kişi kendisini tanır, sevgiyle anar. Son yıllarına kadar hep bir şeyler yapmak için çalışıp didindi Nuri Hoca. Zamanını dolu dolu geçirdi, miskinliği sevmezdi. Çalışmayı, mücadele etmeyi bizlere öğütledi hep.
Nur içinde yatsın, mekanı cennet olsun..."
Özgür Özge Özkan Gürcan
